હાસ્યની વાણી હઝલ, ને રાજાની રાણી હઝલ,
હાસ્યની વાણી હઝલ, ને રાજાની રાણી હઝલ,
સો બિમારીની દવા ક્યાંથી તમે આણી હઝલ ?
એ બધું રાખે છે મનમાં, ખૂબ છે શાણી હઝલ,
ને કવિતા માસીની એ થાય છે ભાણી હઝલ
કોઈ કહે લૂલી છે ને કોઈ કહે કાણી હઝલ,
વરસોથી વાંચી તમે પણ ના હજી જાણી હઝલ.
એમને મન તો છે એ મક્કાઈની ધાણી હઝલ,
મામાના મન તો હજી છે ઘાંચીની ઘાણી હઝલ
ધબકી જ્યારે એ ‘ધબાકા’માં ”સૂફી”ના દોસ્તો,
ત્યારથી લોકોએ પિછાણી હઝલ, માણી હઝલ
-સૂફી મનૂબરી
બખડજંતર કરમાં
સાધુ થૈ શૈતાન નીકળ્યો, બખડજંતર કરમાં.
સારી રીતે રહેતા તને આવડ્યું ન જરાયે,
ગંધાતી ગટરમાં ઢળ્યો, બખડજંતર કરમાં.
સામે ચાલીને ‘ભાઈ’ઓના પગ ચાટવા ગયો હતો,
ચીગમ જેવો તને ચગળ્યો, બખડજંતર કરમાં.
ગયો હતો અંધારી ખાડમાં પ્રકાશિત થવા,
ઉજાશમાંયે ન ઝળહળ્યો, બખડજંતર કરમાં.
‘સાગર’ તારાં કામોનો હિસાબ હવે થઈ ગયો,
પળે પળે તું ખૂબ બળ્યો, બખડજંતર કરમાં.
- ‘સાગર’ રામોલિયા
કોઈને ઝૂંપડી કોઈને મહેલ છે,
કોઈને ઝૂંપડી કોઈને મહેલ છે,
આવું બધું દાદાગીરીએ કરેલ છે.
રંગ ન જવાની પ્રભુ ગેરેન્ટી આપે,
તોયે પાવડરથી ઘર ભરેલ છે.
ઈચ્છા હોય તો ભાઈ દોડીને આવજો,
મૃત્યુની અહીં હરરાજી રાખેલ છે.
હવે હડકવાની રસી પણ મળે,
માનવડંખની દવા ક્યાં બનેલ છે.
‘સાગર’ અટવાયો એ વિટંબણામાં,
મારું આ મન આજ કેમ ભમેલ છે?
‘સાગર’ રામોલિયા
પોત જ હું ગમાર હતો, કોણ માનશે?
પોત જ હું ગમાર હતો, કોણ માનશે?
એનો તો બહુ વિચાર હતો, કોણ માનશે?
ચુંબનનું ચિહ્ન ગાલ પર સમજે છે જેને સૌ,
ચંપલનો એ પ્રહાર હતો, કોણ માનશે?
લિપસ્ટિક ને લાલીઓ મહીં વપરાઈ જે ગયો,
મારો પૂરો પગાર હતો, કોણ માનશે?
જેના ઉપર હું ભૂલથી બેસી ગયો હતો,
સળિયો એ ધારદાર હતો કોણ માનશે?
-રઈશ મનીઆર
કોઈ કરતાં રહે કામ, ને કોઈ ભોગવે આરામ
કોઈ કરતાં રહે કામ,
ને કોઈ ભોગવે આરામ;
તોયે જગતમાં નાક છે,
દેશ તો પ્રજાસત્તાક છે!
ગાંધીજીના આદર્શો રાખે,
ભ્રષ્ટાચારમાં દૂર નાખે,
છતાંયે નેતાની હાક છે,
દેશ તો પ્રજાસત્તાક છે!
વાંક-ગુના પરના કરે,
બાકી નાણાં ઘરનાં કરે;
છતાં પૈસે પણ રાંક છે,
દેશ તો પ્રજાસત્તાક છે!
ગુંડાની પાંચશેરી મોટી,
નિર્દોષની છીનવે રોટી;
ઘણાનો બગડે પાક છે,
દેશ તો પ્રજાસત્તાક છે!
ચૂંટણીના ચાકડા ચડે,
ઘણાય એમાં નીચે પડે;
મન મેલાં ધોળો પોશાક છે,
દેશ તો પ્રજાસત્તાક છે!
- ‘સાગર’ રામોલિયા
દેહ કાબૂમાં કરી લો,સ્થૂળ લાગો છો સનમ
દેહ કાબૂમાં કરી લો,સ્થૂળ લાગો છો સનમ,
સર્વબાજુ થી હવે વર્તુળ લાગો છો સનમ .
લગ્નટાણે વાંસ જેવી પાતળી કાયા હતી;
ને હવે જાણે ખલીનું કુળ લાગો છો સનમ .
ચાર દસકે વાયરો ગોઠણ કને ફૂંકાય છે;
ચાલવામાં એટલે વ્યાકુળ લાગો છો સનમ.
દેહનું પ્રકાંડ વધતું જાય છે ચારે તરફ;
ઝાડનાં ઊંડાં ગયેલાં મૂળ લાગો છો સનમ
ચાલવા કે મોડવાના થૈ ગયા કાયર તમે;
ને વળી આજે સ્વભાવે શૂળ લાગો છો સનમ.
-સલીમ શેખ(સાલસ)
હકથી વધારે લેશ અમારે ન જોઈએ,
હક થાય છે તે આપો, વધારે ન જોઈએ.મઝધારમાં થયું તે થયું વાત વહી ગઈ,
તૂફાનનો અજંપો કિનારે ન જોઈએ.હૈયામાં એનો પડઘો પડે તો જ મૂલ્ય છે,
અલ્લાહનો અવાજ મિનારે ન જોઈએ.સ્હેલાઈથી જે પાળી શકો એ જ ધર્મ છે,
નિયમ કોઈ તલવારની ધારે ન જોઈએ.‘આઝાદ’ જિંદગીની મજા ઔર છે એ દોસ્ત,
આ જિંદગી પરાયે સહારે ન જોઈએ.
– કુતુબ આઝાદ
નિત નિત નવા પ્રપંચો માણસ અહીં કરે છે,
ઈશ્વરને માનનારા ઈશ્વરને છેતરે છે.વસ્તીનો આ વધારો ભરખી જશે જગતને,
પોતાનો નાશ લોકો પોતે જ નોતરે છે.માનવસ્વભાવ એવા વિકૃત થઈ ગયા છે,
ફૂલોની છે જરૂરત કાંટાઓ પાથરે છે.મસ્જિદ ને મંદિરોમાંયે સ્વાર્થ સાધવા છે,
દેખાવ દંભ કરવાને પ્રાર્થના કરે છે.દોલતની ભૂખ માટે છે દોડધામ આજે,
જ્યાં જ્યાં નજર પડે ત્યાં સ્વાર્થ વિસ્તરે છે.દિલના દયાળુઓ પણ નિષ્ઠુર થઈ ગયા છે,
આપીને રોજ જખ્મો, જખ્મોને ખોતરે છે.પૈસો ને પાપ બન્ને ચાલે છે એક સાથે,
‘આઝાદ’ મારું હૈયું ક્યારેક થરથરે છે.
કુતુબ આઝાદ
બેસતા કરી દીધાનાના-મોટોઓને કોમ્પ્યુટર પર બેસતા કરી દીઘા!
‘સેલ-ફોન’ પર શાકભાજી પણ વેચતા કરી દીઘા!
ટેક્નોલોજીતો ભઇ વઘી રહી છે જુઓ ચારે કોર,
ગુણાકાર ને ભાગાકાર બઘાના ભૂલતા કરી દીઘા!
સવારના પહોરમાં નિયમિત ન્હાવાનું જે છોડીને,
‘ઇમેલ’ના સરોવરમાં ડૂબકી મારતા કરી દીઘા!
ખાવાનો ચસ્કો બઘાનો જુઓ વઘતો જાય છે આજે,
‘સ્પેસ’માં સુનીતાને પણ સમોસા ખાતા કરી દીઘા!
પૈસા પડાવનાર પાત્રો વઘી રહ્યા જૂઓ અહિ પણ?
વિમાનો ને વહાણો ઉપર કથાઓ કરતા કરી દીઘા!
સમયની મારામારી વઘી ગઈ છે ઘેર ઘેર આજે તો,
સંડાસમાં ‘સેલ્યુલર’પર વાતો પણ કરતા કરી દીઘા!
‘લેક્સસ’ ને‘મરસીડીઝ’માં આમતેમ ફરો છો તમે
અમારા અવસરો પર મોડા કેમ આવતા કરી દીઘા?
કથાઓ કરાવીને પણ વ્યથાઓ કોઈની ઘટી નથી,
ક્લેશો કુટુંબો વચ્ચેના ભઇ કેમ વઘારતા કરી દીઘા?
હાથ લંબાવતું નથી કોઇ સહારો આપવા માટે તો,
ઇર્ષામાં એક બીજાના જૂઓ પગ ખેંચતા કરી દીઘા!
સ્મશાન વૈરાગ્ય આવવો શક્ય નથી ‘ચમન’ હવે?
‘ઇલેકટ્રિક’ ભઠ્ઠામાં મડદાં પણ બાળતા કરી દીઘા!
– ચીમન પટેલ ‘ચમન’
ઉતારી સતત આરતી અને એ અર્ચન ઓછા પડ્યા
ચાલી ગયા અમને તછોડી બોકલા ઓછા પડ્યા
રાખી ન’તી સહેજે કસર ખવરા પીવરાવામા તેને
પિઝા સામે અમારા પાઉ રદડા ઓછા પડ્યા
ખુલ્લી પડી ગઈ દાનત એ્ની દિલના ધક ધક થી
ભરાવ્યા હતા વાળ મા ગુલાબ તેના રંગલા ઓછા પડ્યા
એકને એક બે નહી એક થશુ સમજી નહિ એ ગણીત
એના પ્રેમમા પ્રેમ ગણિતના એ દાખલા ઓછા પડ્યા
કંઈ કેટલી લાંબી હતી અમારી લવ સ્ટોરી ની સિરિયલ
ગણતો ગયો, ગણતો રહ્યો ને એપીસોડ ઓછા પડ્યા
આવી હતી એ લઈ હાર્ટ એટેક અમને આપવા
હર્દય હતુ મજબુત એવુ , એટ્કડા ઓછા પડ્યાપ્રેમ ભગ્ન હજલ
- જયકાંત જાની (અમેરીકા )
એ લોકો કાપડના તાકાના તાકા ભરી રાખે છે.
પછી જ્યારે ઉઘાડો માણસ ફાટી જાય
ત્યારે વાર વાર વેચે છે.
એ લોકો ધાનના ગોદામો ભરી રાખે છે.
પછી જ્યારે ભૂખ્યા માણસ સડી જાય
ત્યારે કિલો કિલો વેચે છે.
એ લોકો દવાની શીશીઓ ભરી રાખે છે.
પછી જ્યારે માણસ મરી જાય
ત્યારે ટીપે ટીપે રડે છે
એ લોકો નથી – એ તો છે
ચલણી નોટો ખાતી ઉધઈ.
મારે કવિ નથી થવું – મારે તો થવું છે
ઊધઈ મારવાની અસરકારક દવા.
– પ્રિયકાન્ત મણિયાર